sərxoşluq

sərxoşluq
is.
1. Sərxoş adamın halı; keflilik. Çünki içmək onu xarab elədi, o qədər içirdi ki, bir saat da sərxoşluqdan ayıq olmurdu. E. Sultanov. Zeynal sərxoşluğundan müvazinətini saxlaya bilmədiyi üçün Mehribana gücü yetmirdi. S. H..
2. Daima içib keflənməyə adət etmə, içki düşkünlüyü. Vaxtını sərxoşluqda keçirmək.

Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • keyf — ə. 1) sağlamlıq, səhhət; 2) xoşla(n)ma, həzz; 3) ürəyiaçıqlıq; 4) şadlıq, sevinc; 5) nəşə, az sərxoşluq; 6) arzu, həvəs, istək …   Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti

  • məsti — f. sərxoşluq, keflilik …   Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti

  • nəşvə — ə. 1) kef, sevinc, şadlıq; 2) azacıq sərxoşluq; keflilik; 3) yenidən dirilmə; 4) narkotik maddə anaşa …   Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti

  • səkərat — ə. «səkərə» c. t. sərxoşluq, keflilik …   Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti

  • sərməsti — ə. keflilik, sərxoşluq …   Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti

  • həkimanə — sif. və zərf <ər. həkim və fars. . . . anə> 1. Hikmətli, ağıllı, müdrik(anə), fazilanə, dərin. Həkimanə söz. – Nitqdəndir bəlalər insanə; Nitq elə hər sözü həkimanə. S. Ə. Ş.. 2. köhn. Həkimə (alimə, filosofa) yaraşan bir tərzdə; alimcəsinə …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • həmpiyalə — is. <fars.> Biri ilə həmişə bir yerdə içki içən, sərxoşluq edən adam. Mənimlə daim o kəslər ki, həmpiyalə idi; Nə cam lütf edir indi, nə cam alır məndən. Ə. V …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • içmək — f. 1. Maye bir şeyi udmaq. Su içmək. Dərman içmək. Şərbət içmək. – Yarım saata kimi ağalar və xanımlar çay içməyə və söhbətə məşğul oldular. C. M.. Stol üstündəki qrafindən stəkana su töküb içdim. A. Ş.. // Məc. mənada. Yar ki yara həsrət ilə… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • keflilik — is. Kefli adamın halı; sərxoşluq, məstlik …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • küp — 1. is. Kürədə bişmiş sarı palçıqdan, gildən qayrılan iri saxsı qab. Su küpü. Bir küp sirkə. Küpü doldurmaq. – Mənim rəhmətlik dədəm burada yeddi küp qızıl basdırıb. «M. N. lətif». Pusqu üçün girdi küpün dalına; Çəkdi əlin bığına, saqqalına. S. Ə …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”